“یادش بخیر تکیه کلام فقید حوزه علمیه ی کاشان

حجة الاسلام اسماعیلی که همیشه می گفت:

اگر تمام طلبه ها از آبرویشان برای حوزه خرج کنند

همه چیز درست می شود؛استاد سیفی به حق از

علم و معنویت و آبرو و موقعیت و جوانی اش برای

حوزه هزینه کرد و در برابر انگ ها و بر چسب ها

سکوت کرد تا بتواند حوزه و طلاب را رشد بدهد.

امروز بعد از خانواده و نزدیکان،بیشتر از هر کسی

طلاب و شاگردان ایشان مصیبت زده اند، طلبه هایی

که رفتار متواضعانه و پدرانه ایشان به آنها این باور را

می داد که در عصر دنیا طلبی و رفاه و تکنولوژی و

صنعت زدگی هم می توان دغدغه هایی مهم تر از

شهرت و عافیت طلبی و مصلحت اندیشی داشت.

هنوز هم می توان بارهای زمین مانده امام عصر را از

زمین بر داشت.

هنوز هم می توان بر قله های علمی ایستاد و در عین

حال متواضع ماند؛هنوز هم می توان به جای اندیشیدن

به موفقیت های حوزه و طلاب اندیشید.راستی اگر

روزی استاد محمد جواد سیفی مازندرانی در صحرای

محشر حاضر شود و خداوند متعال بر طلاب جوان و حتی

اساتید و دیگران احتجاج کند که استاد سیفی یک طلبه بود

و شما هم یک طلبه، آیا برای توجیه وضعیت علمی و

معنوی مان پاسخ مناسبی خواهیم داشت؟

آیا دیگر جرات خواهیم کرد مشکلات مالی و معشیت

را بهانه کار نکردنمان معرفی کنیم؟

آیا دوری مسیر و سختی ایاب و ذهاب خواهد توانست

کوتاهی هایمان در تحصیل و تدریس را توجیه کند؟

یا بهانه هایی مثل بین التعطیلین و نوروز و مشکلات

شخصی خواهد توانست، در مقابل وظیفه قد علم کند

و فرشتگان حسابگر الهی را قانع کند؟ زمان برای

نوشتن اندک و سخن بسیار است. کاش گوش

شنوایی باشد برای شنیدن و عمل  کردن

مدیریت حوزه علمیه علمیه منطقه کاشان”